The Mind

تو بازی مشعر(مایند)، دو دسته کارت داریم؛ یک دسته کارت که به سادگی اعداد ۱ تا ۱۰۰ روی اون‌ها نوشته شده، و یک دسته کارت که مراحل مختلف بازی رو نشون می‌دن. یه چند تا کارت جون و چند تا کارت نینجا هم هست که مثل ژتون عمل می‌کنن. ماجرا اینه که کارت‌های مراحل رو به ترتیب از مرحله اول روی هم می‌چینیم و بازی رو شروع می‌کنیم. کل کارت‌های اعداد رو بُر می‌زنیم و به هر بازیکن تعدادی کارت می‌دیم. تعداد کارتی که به هر بازیکن در هر مرحله می‌دیم به اندازه مرحله‌ایه که هستیم. یعنی در مرحله اول هر بازیکن یک کارت، در مرحله دوم هر بازیکن دو کارت و … حالا بازیکن‌ها کارت‌های دستشون رو نگاه می‌کنن و راند شروع می‌شه. هر کسی هر چندتا کارت که بخواد هر موقعی که بخواد می‌تونه بازی کنه. تنها هدف اینه که کارت‌های اعداد به ترتیب بازی بشن.

درست متوجه شدین! بدون اینکه با هم حرف بزنیم، قبلا بفهمیم که هر کسی کارت‌های دستش رو کِی بازی کنه که ترتیب کلی کارت‌ها رعایت بشه. مثلا فرض کنیم که راند اوله و مجید و ثریا و کاووس و جمال دارن بازی می‌کنن. مجید کارت ۸۸، ثریا کارت ۳، کاووس کارت ۶۲ و جمال کارت ۱۲ رو دارن. باید بدون اینکه با هم صحبت کنن، این رو بفهمن که اول ریا، بعد جمال، بعد کاووس و بعد مجید کارت‌هاشون رو بازی کنن. همین! می‌تونین تصور کنین که در مرحله سوم که هر بازیکن ۳ کارت برای بازی کردن داره این معادله چقدر می‌تونه پیچیده‌تر بشه. اگر کارتی خارج از ترتیب بازی بشه، هرکس که کارتی کوچک‌تر از کارت بازی‌شده تو دستش داره، اون کارت رو می‌سوزونه، یکی از کارت‌های جون می‌سوزه و بازی رو ادامه می‌دیم. تا به پایان راند برسیم. یعنی تا وقتی که کارت جون داریم حتی اگه اشتباه بازی کنیم بازی پیش‌ می‌ره و به مراحل بعد می‌ریم.

درسته، نمی‌تونم بیشتر از این گولتون بزنم، یه چیزایی هست که نگفتم. مثلا اینکه بعد از پخش شدن کارت‌ها همه یکی از دست‌هاشون رو می‌ذارن روی میز. به این معنی که من دارم فکر می‌کنم و هیچ بازیکن‌ای حق نداره تا من دستم روی میز هست کارتی بازی کنه. یک موضوع دیگه هم اینکه که می‌تونیم با بالا بردن دستمون استفاده از کارت نینجا رو به اشتراک بگذاریم. کارت نینجا کارش اینه که هرکس کوچک‌ترین کارت دستش رو از بازی خارج می‌کنه و این هم تعداد کارت‌هایی که نگرانشون هستیم رو کم می‌کنه هم ایده‌ای از کارت‌هایی که دست دیگران هست بهمون می‌ده.

به غیر از یک ایراد فنی که این قوانین بوجود میاره، با پدیده‌ای مواجه هستیم به غایت عجیب، به تعبیری نو و غیر قابل توصیف که درسته که هرچقدر هم راجع بهش صحبت کنم باز هم به نظر جالب نمیاد، اما در حقیقت تجربه جذابیه. ازون جذابیت‌هایی که نمی‌شه زمین گذاشتش و آدم دوست داره پشت سر هم بازی رو امتحان کنه که شاید اینبار به مرحله ۵ برسیم…

متن از: رومیز گیمز