Euphoria

در یوفوریا، شما، خود را در چشم‌اندازِ یک «ویران‌شهر» خواهید یافت (ویران‌شهر، خراب‌آباد یا دیس‌توپیا، واژه و مفهومی است در تضادّ و تقابل با آرمان‌شهر، ناکجاآباد و «مدینه‌ی فاسده»ای است در تضادّ و تقابل با «مدینه‌ی فاضله»!)؛ تعدادی کارگر تحتِ فرمان شما هستند تا تأثیرِ خود را بر دنیا بگذارید… همانند اکثرِ اَهالیِ ویران‌شهرها، کارگرهای شما نیز نسبت‌به وضعیتِ خود، ناآگاه‌اَند. این دنیا، تنها چیزی است که آن‌ها می‌شناسند و شما می‌توانید از آن‌ها برای رسیدن به امیالِ خود بهره‌کشی کنید!
دنیایی که ما می‌شناختیم، به پایانِ خود رسیده و در جای آن، شهر «یوفوریا» سر بر آورده‌است. بزرگانِ «یوفوریا»، با اعتقاد به این‌که دست‌یابی به یک نظم جهانیِ نوین، برای جلوگیری از آخرالزّمانی دیگر، ضروری است، دورتادورِ شهر طلاییِ خود، دیوارهایی بلند بنا کرده و نوعی برابریِ روشنفکرانه را ترویج می‌کنند. آزادی‌های فردی و دانش گذشته، محلّی از اِعراب ندارند و تنها چیزی که اهمّیت دارد، آینده است.
«یوفوریایی‌ها» تنها نیستند! بیرون شهر، مردمانی هستند که آخرالزّمان را دستِ‌اوّل تجربه کردند -آن‌ها برای اثباتِ این مدّعا، خاطرات و زخم‌هایی با خود دارند. این ویرانه‌نشینان، با همکاریِ یکدیگر و در بیغوله‌های به‌جای‌مانده از گذشته، جامعه‌ای از مورّخان و کشاورزان تشکیل داده‌اند.
در اعماق زمین نیز شهرِ پنهانِ «ساب‌تِرا»، در اختیارِ معدن‌کاران، مکانیک‌ها و انقلابی‌هاست. آن‌ها، مخفیانه، شبکه‌ای از لوله‌ها و مجراهای فاضلاب، از بخار و چرخ‌دنده و از گذرگاه‌های مخفی و راه‌پلّه‌های پنهان تأسیس کرده‌اند.
در این بازی، شما، گروهی از کارگران (تاس‌ها) و نیروهای جدید (کارت‌ها) را برای تصاحبِ ویران‌شهر هدایت می‌کنید؛ کالا تولید می‌کنید، تونل‌هایی برای رسیدن به سایرِ نقاط دنیا حفر می‌کنید، بازارهایی به‌پا می‌کنید، آثار هنری و مصنوعات جمع‌آوری می‌کنید، احزاب قدرتمند تشکیل می‌دهید و مأموریت‌هایی محرمانه را اجرا می‌کنید.
«یوفوریا»، بازی‌ای است با مکانیزم «گماشتنِ کارگر» (Worker Placement) که در آن، تاس‌ها، کارگرهای شما هستند. عددِ روی هر تاس، نشان‌دهنده‌ی دانشِ آن کارگر است -که عبارت است از میزانِ آگاهیِ آن کارگر نسبت‌به این‌که دارد در یک ویران‌شهر زندگی می‌کند. دانشِ کارگرها، امتیازات ویژه‌ی متعدّدی را نصیبِ بازیکنان کرده و بر تعاملاتِ بازیکنان با یکدیگر تأثیر می‌گذارند. اگر دانشِ جمعیِ کارگرانِ موجودِ شما، بیش از حد ارتقاء یابد، یکی از آن‌ها، شما را ترک خواهد کرد! شما ۲ کارت ویژه‌ی نیروهای جدید را نیز در اختیار دارید: یکی از آن‌ها، با شما هم‌پیمان و به شما وفادار است ولی دیگری، نیاز به کمی متقاعد شدن دارد! شما با دست‌یابی به امتیازاتی خاص در بازی یا با وادار کردنِ دیگران به رساندنِ چنین امتیازاتی به شما، می‌توانید نیروی جدیدِ محافظه‌کار را رو کرده و از آن استفاده کنید.
مسیرِ پیروزیِ شما، با عرق‌های کارگران‌تان، نیروی احزاب‌تان و تونل‌هایی که برای رسیدن به سایرِ نقاطِ دنیا حفر می‌کنید، هموار می‌شود ولی مقصد و هدف، تصرّفی است در قالبِ «کنترلِ منطقه» (Area Control). شما از طریقِ به‌پا کردنِ بازارهایی که محدودیت‌های شدیدی را در زمینه‌ی آزادی‌های فردی، بر سایرِ بازیکنان تحمیل می‌کنند، به این مهم دست می‌یابید، چهره‌ی بازی را دگرگون می‌کنید و راه‌هایی تازه به‌سوی پیروزی باز می‌کنید. ضمناً شما می‌توانید بر روی جمع‌آوریِ آثار هنریِ گذشته -که در این جامعه‌ی منفعت‌طلب، شدیداً کمیاب هستند- تمرکز کنید. بزرگانِ ویران‌شهر، طمعِ به دست آوردنِ این آثار -به‌ویژه به‌صورتِ جُفت‌جُفت- را دارند و حاضرند در عوض، چند قطعه زمین به شما ببخشند.
چهار جامعه‌ی مختلف، هرکدام منتظرند تا شما، تاریخ را از نو بنویسید! چه‌چیزی را حاضرید فدا کنید تا بتوانید ویران‌شهری بهتر بنا کنید؟!